Wpisem tym chciałem się z Wami podzielić swoją refleksją na temat żeglowania po jeziorze solińskim i ogólnie “bycia” w tym miejscu.
Nie jestem, nie byłem i raczej nie będę “wilkiem morskim” … jezioro solińskie daje mi przestrzeń, której pożądam i do której – tęsknię.
Przestrzeń jaką proponuje wykorzystać można na wiele sposobów, ten na który mogłem ją spożytkować na koniec sezonu jest dla mnie najbardziej wartościowy. Dlaczego? Ano dlatego, że żeglowanie daje możliwość spotkania na nietuzinkowym gruncie. Nie wiem jak Wy, ale ja mam w swojej pamięci i sercu osoby z “młodzieńczych” czasów za którymi tęsknie i bardzo chciałbym sie spotkać. Spotkania po latach nie zawsze dobrze wychodzą dlatego warto zadbać o ich odpowiedni klimat.
Od dawna szukałem metody na kontakt z kolegami z “ogólniaka” i wyobraźcie sobie udało się spotkać pod żaglami 🙂
Spotkanie miało mieć szerszy zasięg – ale jak to wśród “starszych panów” – nie każdy może i chce … nieważne – ważne, że do skutku doszło i jak dla mnie było to spotkanie pierwsza klasa.
Na stałe mam nadzieję wejdzie w kalendarza
Kolejne mam nadzieję – wiosną 🙂
Serdeczne AHOY!
